Әгәр ир-ат булсаммы? (Гөлназ Сәфәрова, Рузанна Хәбибуллина, Ләйсән Мәхмүтова фикерләре)

«Без булдыра алмаган эшләр аз инде ул»
Гөлназ Сәфәрова, алып баручы:
— Дөресен генә әйткәндә, ир-ат булып уянырга теләмәс идем. Ә бу хәл була калса, шок кичереп, нәрсә эшләргә белми йөрер идем башта. Ә аннан ир-атлар гына башкара торган эшләрне эшләп карар идем мин. Хәер, хәзер инде хатын-кызлар да алардан ким түгел: ирләргә генә хас эшләрнең 90 проценты кулыбыздан килә.

«Армиягә барып кайтыр идем»
Рузанна Хәбибуллина, Кариев театры артисты:
— Көннәрдән бер көнне ир-ат булып уянсаммы? Ир-ат белән хатын-кыз бер-берсеннән аерыла бит инде ул! Аермаларын тикшерер идем (көлә). Аннан армиягә барып кайтыр идем. Ир-атларда миңа иң ошаган сыйфат – алар җаваплылыкны авыр вакытта үз кулына ала беләләр.
Без хатын-кызлар – хыялыйрак. Тормышта да бөтен проблемаларны ир-атлар чишә бит. Алар – җир кешесе. Иремнән чыгып шуны әйтә алам.

«Өйдәгеләр егылып китәр иде…»
Ләйсән Мәхмүтова, җырчы:
— Ир-ат булып уянуымны белсәм, ышанмыйча, бар да урынында микән, дип тикшерер идем башта (көлә). Аннан кызларга шалтыратып чыгар идем, кәефләрен белешеп. Кызык сорау бу, минем фантазиям бай, хатын-кызның көченнән килмәгән шөгыль табыр идем мин. Өйдәгеләрне генә жәллим, алай була калса, шаккатып егылырлар иде алар.

Ватаным Татарстан