Гөлшаһидә быел Торнаш урманнарын аркылыга-буйлыга айкады. Барган саен биштәрен чикләвек күшәннәре белән тутырып кайтты. Чикләвекләрен күшәннән чистартып, өй кыегына менгезеп киптереп, озын оек балтырына санап җыя барды. Сөйгәне Шакирҗанның быел солдатка алынуы көн кебек ачык иде. Кыз чикләвекне шатланып, көн дә санап киптерсә дә, сөйгәнен озатуларын күз алдына китереп, моңсуланып, ямансулап та ала. «Минем башка гына төшкән кайгы түгел, башы исән булсын, кайтыр Алла боерса», – дип, үз-үзен юатып та куя.
