«Муен тиресе эреп, башым – җилкәгә, ә иягем күкрәгемә ябышып калган иде»
Газета укучыларыбыз, бәлки, хәтерли булыр: үткән ел без Балтач районының Шода авылында яшәүче, яшен сугып та, могҗиза белән исән калган Нурҗиһан апа Гыйбадуллина турында язган идек. 1959 елның июнендә булган бу хәлдән соң 60 елга якын вакыт үтсә дә, тән яралары да, җан яралары да төзәлеп бетмәгән героебыз кичергән хәлләр...
Безнең Чирмешән
