Җиләктә

Елына күрә, җиләкләрнең эреләре дә бар, вакларына кадәр кып-кызыл. Җире тапталмаган диярлек.

Безнең янга янә бер машина килде. Аннан зур чиләк тотып төшкән хатын-кыз уңышлы урынга, “уйдыкка” туры килде бугай, әүвәл утырган урыныннан кузгалмады да. Шофер егет тә ерак китмәде – машинасыннан аерылмады, килү белән телефонын кабызды да, ниндидер уен башлады.

- Улым, бигрәк күп бит җиләк, үзең җыеп булса да аша инде, һава сула, - диде әнисе.

- Мин җиләк җыярга яратмыйм, - дип, яшь егет ишеген ябып куйды; телефонын кулыннан төшермәде дә.

Ярты сәгатьләп вакыт үткәч, әнисе “җиләк җыярга яратмаучы” улына бер уч җиләк китереп бирде...

Кадыйр Гомәров.